Pokój nr.2 Miguel, Nico i Joe

Mia

-Jeżeli chcesz z niej zakpić to od razu ci mówie żebyś tego nie robił!

Miguel

-Nie chce z niej zakpic. Jest mila i bardzo ja lubie-powiedzialem

Mia

-Mam nadzieję...wbrew pozorom ona jest delikatna i łatwo ją zranić...a ja o tym wiem najlepiej bo jestem jej przyjaciółką...

Miguel

-Zauważyłem. Możesz być pewna, że jej nie skrzywdzę-powiedziałem

Mia

-Ok...dzięki - powiedziałam i spojrzałam na niego
-Płakałeś??

Miguel

-Nie-powiedziałem i szybko przetarłem jeszcze raz oczy

Mia

-Przecież widze! Niemartw się nikomu nie powiem...co się stało??

Miguel

-Chodzi o mojego ojca-powiedziałem jak najmniej akcentujac slowo ojca

Mia

-A co z nim?? Nie może przyjechac??

Miguel

-Przyjechać? Nie. On nie żyje-poweidziałem cicho

Mia

-Jak to nie żyje?? Yyyy to przecież nie jego wina że umarł...to niczyja wina! - mówiłam spokojnie i podeszłam do niego bliżej

Miguel

-Niczyja? A właśnie, że są winni-powiedziałem

Mia

Pomyślałam o lekarzach
-Ale śmierć nie jest przecież niczyją winą...tylko Boga

Miguel

-Nie! Oto chodzi, że nie-powiedziałem i rozkleiłem się

Mia

Przytuliłam go
-Spokojnie...wypłacz się...