Kanapa

Mia

-Irok?? - zaczełam się śmiać
-Niemasz w sobie ani troche uroku! Nie to co ja...

Miguel

Zaśmiałem się.
-Mozliwe. Kretynka.

Mia

-Prostak!

Miguel

-Myslalem, ze jestes troche madrzejsza, ale chyba glupszej osoby od ciebie nie znam

Mia

-Zapomniałeś o Robercie! - zasmiałam się
-Ale z ciebie wieśniak...

Miguel

-Roberta jest od Ciebie madrzejsza. No i moglabys wymyslec cos nowszego, wiesniak juz mi sie znudzilo.

Mia

-Taa??
-Nedziewie się ze twój ojcec nie żyje jakbym miała ciebie w rodzinie też bym wolała umrzeć - powiedziałam nie myśląc

Miguel

-Zamknij się!-krzyknąłem zdenerwowany

Mia

-Bo co?? Zabolało?? - powiedziałam zła

Miguel

-Mój ojciec nie zginął przeze mnie!! Tylko przez Twojego ojca!!!-krzyknąłem

Mia

Wstałam szybko
-Ty jesteś naprawde nienormalny! Mój ojciec nikogo nigdy nie zabił!

Miguel

W tej chwili pożałowałem wypowiedzianych słów.
-Znaczy nie to miałem na myśli-zacząłem wszystko odkręcać

Mia

-Uważasz że mój ojciec jest mordercą??

Miguel

-Nie-sklamalem

Mia

-To czemu tak powidziałeś - krzyknełam
-Zrozum nasze rodziny się nie znają! I nic nie mają wspólnego!